Reflections & Shadows..

In two months, Arab Games 2011 will be already a history.
Reflections and shadows.. is this the destiny,
the benediction and the price of working in events industry?!

Summer Is..

...To wake up six o' clock in the morning,
because the sunrise light goes blind to your eyes..

... To lie down at the terrace and struggle
sleeping because of the noisy cicadas...

...To walk barefoot all day long...

...To party and dance all night long
until the sun goes up...




...To have the house full of friends,
food and drinks...




...To stay motionless more than an hour
staring at the sea...




...To drink raki and discuss about
your future...hik..!



...To count the stars...
and if you are lucky,
the falling stars...



Summer is... to see, smell, listen, taste, touch and feel!!

It is all about dreams..

Keep your dreams alive!

Sharing dreams with the people you love is benediction..

If the dreams are not common anymore, 

it is better to stay at the side, leave space or walk away. 

If the crossroads meet again will be for the best, 

if not, means that you already lived the whole thing 

and you leave the relationship to its highest quality level.

Keep walking, 

just do not forget to dream for more than one, 

then you will be surrounded from happiness and you will feel fulfilled.

Utopian? Maybe yes... 

Painful? Some time yes, but this is part of the game... 

But the result is always rewarding and 

I will do my best to give it a chance.

Πάνω από τα σύννεφα!

Πρωί Παρασκευής, το πρώτο εσπρεσάκι της ημέρας ακριβώς δίπλα μου,  

laptop στα πόδια μου, έξω από τη τζαμαρία τρελή ομίχλη, 

αλλά το θερμόμετρο δείχνει 41 and counting…!

Συνήθως, μέρες σαν την σημερινή, σου προκαλούν μια φιλοσοφική διάθεση,

όρεξγ για φιλοσοφικές αναζητήσεις και κουβεντούλα με ένα-δυο καλούς φίλους!

Εμένα μου αρέσουν αυτές οι στιγμές, τις απολαμβάνω...! 

Προφανώς δεν είναι μόνο η ομίχλη που βλέπω έξω απο τη τζαμαρία,

διότι η ίδια διάθεση μάλλον έχει εξαπλωθεί σήμερα σε όλο τον πλανήτη!

Λαμβάνω .. απο καλό μου φίλο, που λέει

"Είμαι Νυόν, βλέπω τη λίμνη και ακούω Παπάζογλου

"εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι"

και λέω τι δουλειά έχω εγώ με αυτά που κάνω..."

Μα φίλε, την ξέρεις ήδη την απάντηση...

γιατί έχεις την πολυτέλεια να κάνεις αυτές τις σκέψεις...

It was about time...

για να ανοίξω αυτό το μπουκάλι, 

αυτό το κεφάλαιο, 

και τα χέρια μου διάπλατα για νέα πρόσωπα, 

νέες εμπειρίες, παλιές και νέες πολιτείες. 

Κι όπου μας βγάλει..